De penis van de man
- Penis + scrotum = primair mannelijk geslachtsorgaan
- Functies: Urine-uitscheiding en copulatoir orgaan
- Evolutionair doel: seksuele scheiding van organismen en bevruchting binnen het vrouwelijk lichaam
- Anatomie: wortel van de penis, schacht van de penis, eikel
- De eikel en de voorhuid zijn de meest gevoelige gebieden
- Drie holle lichamen
- Doorbloeding leidt tot verstijving van de penis
De penis van Homo sapiens (moderne mens)
De kop "The Man's Penis" lijkt op het eerste gezicht misschien een pleonasme, het bezit van een penis maakt immers deel uit van de definitie van een man. Maar dit paringsorgaan is bij alle zoogdieren in verschillende varianten te vinden. Noch in anatomie, noch in functie kan de mannelijke penis worden aangemerkt als een speciaal geval van schepping. De mannelijke penis is - samen met het scrotum - het primaire mannelijke geslachtsorgaan. De biologische functie is tweeledig. De penis wordt gebruikt om urine via de urethra uit te scheiden. Bovendien - of waarschijnlijk vooral - is het het menselijke copulatieorgaan.
De mannelijke penis in evolutionaire ontwikkeling
De penis zelf is het antwoord van de natuur op twee evolutiestappen. De eerste stap is de seksuele scheiding van organismen - reproductie kan niet langer plaatsvinden door deling of door zelfbevruchting zoals bij primitieve organismen. De tweede stap is bevruchting binnen het vrouwelijk lichaam - in plaats van de eieren te bevruchten die door het vrouwtje in het water worden uitgestoten, zoals bij sommige vissen. Dus, simpel gezegd, het mannelijke sperma moet op de een of andere manier bij de eieren in het vrouwelijk lichaam komen om ze te bevruchten. De penis is dat "op de een of andere manier". De penis kan zeker gezien worden als een succesverhaal van de evolutie, hij ontwikkelde zich immers in verschillende varianten die elk onafhankelijk van elkaar ontstonden.
Kleine anatomie van de penis van de mens
Anatomisch kan de menselijke penis worden onderverdeeld in de wortel van de penis (radix penis), de schacht van de penis (corpus penis) en de eikel (eikel) . De basis van de penis is via spieren en ligamenten verbonden met het bekken. Zoals de Latijnse naam suggereert, wordt de schacht van de penis beschouwd als het eigenlijke mannelijke orgaan. Aan de bovenkant gaat het over in de eikel, die wordt omgeven door de voorhuid (preputium penis). Dit is waar de urine-spermabuis zijn uitgang heeft. De eikel is het meest gevoelige gebied van het hele mannelijk lichaam. De frenulum verbindt de eikel en de voorhuid aan de onderzijde. De frenulum is ook een van de meest gevoelige - en dus erotisch ontvankelijke - delen van een man. De zogenaamde penishechting loopt aan de onderzijde van de penis tussen de eikel en het scrotum. De penis heeft drie holle lichamen.
De term erectiel weefsel maakt al duidelijk dat het weefsel is dat opzwelt wanneer dat nodig is en de grootte van de penis verandert. Dit zijn de twee sponsachtige lichaampjes van de penis (corpora cavernosa penis, enkelvoud: corpus cavernosum) aan de bovenzijde en het sponsachtige urethrale lichaam (corpus spongiosum penis) aan de onderzijde, dat uitmondt in het sponsachtige lichaam van de penis (corpus spongiosum glandis ). De urethra of urinaire zaadbuis loopt door het erectiele weefsel van de urethra.
Fysiologie van erectie van de penis
Een mannelijke erectie is het resultaat van een verhoogde bloedtoevoer naar het erectiele weefsel. De twee gefuseerde holle lichamen van de penis zijn verantwoordelijk voor de hardheid van de ledemaat . Het urethrale holle lichaam aan de onderzijde vult zich als een spons met bloed - vandaar de Latijnse naam - en zwelt op, maar zonder een vergelijkbare hardheid te bereiken als de andere holle lichamen. De penis wordt door drie slagaders van bloed voorzien. In de niet-rechte (normale) toestand kan slechts een klein beetje bloed in het erectiele weefsel komen, omdat constant gespannen spieren de bloedvaten vernauwen. Hierdoor wordt hun doorsnede klein gehouden en is de hoeveelheid bloed dienovereenkomstig klein. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de mannelijke erectie niet het gevolg van verhoogde spanning. Integendeel, alleen de volledige ontspanning van deze spieren zorgt ervoor dat de penis uithardt. De spieren ontspannen, de slagaders pompen meer bloed in de holle lichamen en laten ze groeien. De holle lichamen zetten uit en knijpen zo de aderen samen die verantwoordelijk zijn voor de terugstroming van bloed in de romp. De verhoogde instroom met de onderdrukte retourstroom van bloed leidt tot een volledige erectie. Dit mechanisme wordt gecontroleerd door een complexe biochemische interactie. Hierbij speelt stikstofmonoxide een cruciale rol, die pas zo'n 20 jaar bekend is. In de meeste gevallen is de penis in erectie iets naar links of rechts verschoven, d.w.z. hij bevindt zich niet precies in het midden van het lichaam. Behalve in extreme gevallen, die operatief kunnen en moeten worden behandeld, is deze discrepantie een eerbetoon aan het feit dat geen mens twee volledig identieke lichaamshelften heeft.
ejaculatie van de penis
Ejaculatie gaat gepaard met verwijding van de urethra. Voordat de penis het sperma ejaculeert, vindt de "bereiding van het mengsel" plaats in de emissiefase. Ejaculatie is een reflex en kan niet bewust worden gecontroleerd, hoewel het kan worden vertraagd met behulp van spierspanningstechnieken.
